Ο Γιάννης Τσεκλένης δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι ο σημαντικότερος ίσως Ελληνας σχεδιαστής του οποίου το ταλέντο αναγνωρίστηκε εντός κι εκτός συνόρων. Οι δημιουργίες του φιλοξενήθηκαν στα μεγαλύτερα καταστήματα σε όλον τον κόσμο και η υπογραφή ΤSEKLENIS αποτελούσε πάντα πειστήριο ποιότητας, πρωτοπορίας κι επιτυχίας. Έμπνευσή του αποτελούσαν σχεδόν τα πάντα γύρω του. H τέχνη, η παράδοση, η φύση και τα μοναδικά του σχέδια και μοτίβα διακόσμησαν ρούχα, είδη σπιτιού, έπιπλα, αυτοκίνητα, αεροπλάνα, ξενοδοχεία κ.α. Εκτός από ταλαντούχος σχεδιαστής υπήρξε κι ένας ιδιαίτερα έξυπνος και ικανός επιχειρηματίας με σημαντικές συνεργασίες που αποδείχτηκαν από νωρίς καθοριστικές για την πορεία του. Ο David Crystal, o Nτίμης Κρίτσας, η αγγλική εταιρεία Berketex και η αμερικάνικη Celanese, η Elizabeth Arden, ο Αριστοτέλης Ωνάσης και o Γιάννης Γεωργακάς είναι λίγοι μόνο από αυτούς που εκτίμησαν το ταλέντο του και τον εμπιστεύτηκαν βοηθώντας να εδραιωθεί το όνομά του στον ελλαδικό αλλά και διεθνή χώρο. Είναι γνωστό πως στη διαδρομή του συνάντησε πολλές δυσκολίες και προκλήσεις αλλά κατάφερνε πάντα να τις ξεπερνάει και να συνεχίζει ακάθεκτος. Σε αυτή τη συνάντηση, λίγες μέρες πριν “φύγει” από τη ζωή, μας απάντησε σε 6 ερωτήσεις…
Συνέντευξη στη Λίνα Θεολογίτου, Δημοσιογράφο
...σχετικά με την απόφασή του να ασχοληθεί με τη σχεδίαση γυαλιών ηλίου...
«Δεν είχα σχεδιάσει ποτέ γυαλιά διότι δεν είχε προκύψει να με πλησιάσει ποτέ κάποια μονάδα παραγωγής γι’ αυτόν τον σκοπό. Τα παιδιά της Urban Owl μου χτύπησαν την πόρτα με χαμόγελο και μου έκαναν την πρόταση συνεργασίας. Κάνοντας ένα οδοιπορικό μέσα στα σχέδια υφασμάτων που έχουμε αγαπήσει, είδαν ξαφνικά το περίφημο Voodoo του 1972 κι εμπνεύστηκαν. Μου το έδειξαν σε ένα σκιτσάκι και βγήκε το γυαλί. Όταν υλοποιήθηκε ο σχεδιασμός από εκείνους και δίνοντας εγώ την έγκριση, κάτσαμε κάτω και δουλέψαμε τους 5 χρωματικούς σχεδιασμούς που τελικά κυκλοφόρησαν»
...για τη συνεργασία με την Urban Owl...
«Αυτά που με γοήτευσαν στην Urban Owl είναι η διάθεση για καινοτομία, η εκπληκτική ποιότητα, το υλικό που χρησιμοποιούν το οποίο κάνει μια βραδεία παραγωγή αλλά πολύ υψηλών προδιαγραφών και απ΄την άλλη πλευρά αυτή η πολύ καλή διάθεση και ο τρόπος στο promotion και στο στήσιμο. Με έχει εκπλήξει η ισορροπία που υπάρχει σε όλα τα στάδια.
Από τη σκέψη, την ανταλλαγή απόψεων, την εργασία έως και την παραγωγή, τη διάθεση και την προβολή, όλα κυλάνε ευχάριστα αλλά και με σοβαρότητα.
Δεν πάσχει πουθενά αυτό το εγχείρημα»
... για την αγορά των οπτικών και τα σχέδια που δεν πρόλαβαν να πραγματοποιηθούν...
«Μου άρεσε πάρα πολύ που μπήκα σε ένα προϊόν στο οποίο δεν είχα μπει μέχρι τώρα. Ξέρετε, όλα έχουν να κάνουν με το χαμόγελο και τις καλές συνεργασίες και η συνεργασία με αυτά τα παιδιά είναι τόσο ευχάριστη και τόσο επαγγελματική!
Ό,τι έχει επωθεί μεταξύ μας υλοποιείται ακριβώς, με το κόμμα και την τελεία. Έχουμε δει με πολύ κέφι το μέλλον και τι άλλο θα κάνουμε, ανταλλάσουμε σχεδιαστικές απόψεις και θα δούμε σύντομα πιστεύω τη συνέχεια του ήδη υπάρχοντος γυαλιού το οποίο είναι ήδη μια μεγάλη επιτυχία γιατί ξεπέρασε τις αρχικές προβλέψεις και σκεφτείτε ότι είμαστε μέσα στο καταχείμωνο ακόμα. Αυτό δεν είναι τυχαίο διότι αυτό που κάνουν τα παιδιά είναι πρωτοποριακό.
Είναι μια καινοτομία με εκπληκτική ποιότητα σε ελεγχόμενη ποσοτική απόδοση.
Στην αγορά των οπτικών κυκλοφορούν πάρα πολύ ωραία σχέδια. Όταν ξεκινήσαμε με αυτό το design είχα μια ανησυχία διότι δεν ήμουν γνώστης αυτής της αγοράς και δεν είχα την απόλυτη αυτοπεποίθηση.
Τώρα έχω πάρει πιο πολύ τα πάνω μου κι αισθάνομαι ότι συνεργαζόμενοι με την Urban Owl θα καταφέρουμε να κάνουμε κι άλλες επιτυχίες»
...για την ελληνική αγορά και τη σημαντικότητα ύπαρξης brand...
«Oι εποχές που ξεκίνησα εγώ ήταν διαφορετικές ως προς τις λεπτομέρειες, η φιλοσοφία όμως παραμένει η ίδια.
Στους νέους θα έλεγα εξωστρέφεια.
Σαν εφαλτήριο η Ελλάδα είναι μια πάρα πολύ μικρή αγορά που συνωστίζονται πάρα πολλοί έξυπνοι άνθρωποι και τρώγονται μεταξύ τους.
Κάτι ακόμα που αποτελεί δυσκολία σήμερα για τους νέους είναι η προμήθεια πρώτων υλών όπου αναγκάζονται να την κάνουν από το εξωτερικό. Η ελληνική παραγωγή, η οποία υπήρξε σημαντική κάποτε, χάθηκε στο δρόμο γιατί δεν κατάλαβαν οι έλληνες βιομήχανοι της κλωστοϋφαντουργίας ότι είναι στην ίδια βάρκα με τους Έλληνες designers και τις ελληνικές φίρμες παραγωγής ενδυμάτων.
Η Ελλάδα κατάφερε κι έγινε τη δεκαετία του ‘70 η δωδέκατη εξαγωγική χώρα στον κόσμο στα έτοιμα ενδύματα αλλά δυστυχώς, χωρίς μυαλό και στρατηγική, κατέληξε φασονάδικο των ξένων. Δούλευαν δηλαδή υπέρ της ευημερίας των Γερμανών και των Γάλλων κι έφευγαν ανώνυμα τα προϊόντα από εδώ. Ο όρος επώνυμο προϊόν, το brand name δηλαδή, είναι ένα τεράστιο, μαγικό πράγμα όπου χωρίς αυτό δεν κάνεις τίποτα. Αν δεν χτίσεις ένα brand, δεν υπάρχεις»
...τι θα συμβούλευε τους νέους για να καταφέρουν να ξεχωρίσουν στο χώρο τους...
«Ένας σχεδιαστής πρέπει να είναι πάντα επίκαιρος και να γνωρίζει την αγορά σε βάθος αλλιώς δεν μπορεί να επιβιώσει. Το marketing είναι μια κινούμενη άμμος, ένα περιβάλλον το οποίο συνεχώς μεταβάλλεται και πρέπει να το παρακολουθείς ανελλιπώς. Ο Έλληνας σχεδιαστής ο οποίος δουλεύει στο ατελιέ του και φτιάχνει αυτό που εμπνεύστηκε τη νύχτα και κάνει κάτι πολύ νόστιμο, μία στις δέκα πετυχαίνει, εννιά στις δέκα θα αποτύχει. Το γεγονός ότι έχει μία μικρή πελατεία που την ντύνει ή το ότι τον προβάλλει η τηλεόραση στα πρωινάδικα δεν σημαίνει ότι πέτυχε. Πρέπει να δοκιμαστεί και στο εξωτερικό, να τον γνωρίσουν, να τον πιστέψουν. Έξω, αν είσαι ταλέντο, θα αναγνωριστείς. Εγώ λοιπόν θα έλεγα σε έναν νέο σχεδιαστή να φύγει, να πάει να γίνει Κατράντζου κι αν λατρεύει τον τόπο του, να δημιουργήσει προϋποθέσεις ώστε να παράγεται κι εδώ ένα μεγάλο κομμάτι της δουλειάς του»
...για την αξία της συνεργασίας και τις ευκαιρίες για συμμετοχή...
«Ο σχεδιαστής είναι πάντα με το μολύβι στο χέρι.
Εγώ τη μόδα την έχω αφήσει βέβαια και δεν μπορώ να την αναβιώσω γιατί δεν υπάρχει η παραγωγή για να γίνει αυτό κι ούτε είμαι στο διεθνή χώρο ώστε να κάνω κάτι εκεί. Δεν σταματάω όμως να ονειρεύομαι και γι’αυτό αγκαλιάζω τις όμορφες ευκαιρίες που μου δίνονται κι αυτά που μου προτείνονται.
Δεν μπορώ να προδικάσω τη συνέχεια.
Ζούμε σε μια χώρα που σε κάποιους τομείς είναι δυστυχώς ακόμα υποανάπτυκτη, όσο κι αν ακούγεται βαρύ αυτό. Υπάρχουν από τη μία μεριά λίγοι τομείς που πάνε μπροστά κι από την άλλη μεριά υπάρχει ένας βούρκος.
Παρόλ’ αυτά, εγώ προσπαθώ να παίξω το ρόλο μου και να συνεργάζομαι και να συμμετέχω και είμαι πάντα πρόθυμος. Εκεί που δεν ξέρω όμως, ρωτάω και ζητάω την άποψη αυτών που ξέρουν.
Στα 60 χρονια που είμαι στην πιάτσα πρέπει όλοι να μπορούν να ομολογήσουν ότι ήμουν με όλους πολύ συνεργάσιμος»
Δυστυχώς, πριν λίγο καιρό ο Γιάννης Τσεκλένης έφυγε από τη ζωή κι έτσι έκλεισε ένα τεράστιο κεφάλαιο για τον πολιτισμό της χώρας. Με αφορμή τη συνεργασία του με το αγαπημένο brand χειροποίητων γυαλιών ηλίου Urban Owl, μας μίλησε, λίγες μόλις μέρες πριν «φύγει». Το Eye magazine έχει την τιμή να φιλοξενεί στις σελίδες αυτού του τεύχους την τελευταία συνέντευξη του Γιάννη Τσεκλένη.