H Ιαπωνία μέσα από το φακό της ταξιδιάρικης παρέας της AMVIS!
Η Ιαπωνία είναι το μέλλον και το παρελθόν ταυτόχρονα. Εκεί η ευγένεια
είναι βασική αξία, η περιπέτεια σαρώνει και η ιστορία αναπνέει. Η
ζωγραφική και η καλλιγραφία αναδεικνύονται ενώ οι βουδιστικοί ναοί
και το sake φέρνουν εσωτερική γαλήνη.
Γράφει η Ντιάνα Παϊσίου
Στην Ιαπωνία τα κόμικς και οι κήποι προσφέρουν χαρά, και το Shinkansen και οι θερμές πηγές σε ταξιδεύουν. Οι στολές και η λεπτομέρεια αποτελούν θεμέλια. Η βλάστηση και τα ηφαίστεια προσφέρουν θέαμα. Τα ποτάμια και οι αυτόματες μηχανές εξυπηρετούν. Οι τουαλέτες αποτελούν καινοτομία (Βασίλη σωστά;) ενώ η εργατικότητα και η πειθαρχία είναι αρετές.
Στην Ιαπωνία οι αντιθέσεις και οι παραδοξότητες προσδίδουν μοναδικότητα και το μυστήριο σε περιπλανά. Η παρέα μας προσγειώθηκε στο Τόκυο στις 29 Νοεμβρίου για να ξεδιπλώσει τη δική της
περιπλάνηση…
Τόκυο, ο κολοσσιαίος αυτός γίγαντας, με πληθυσμό που σήμερα ξεπερνάει τους 35.000.000. Ωστόσο φαίνεται συμπαγής και ο προσανατολισμός δεν είναι και τόσο δύσκολη υπόθεση. Οι Βουδιστικοί και Σιντοϊστικοί ναοί, το αυτοκρατορικό παλάτι Koky-o, η παραδοσιακή συνοικία της “Ασακούσα” με τα δεκάδες υπαίθρια μαγαζάκια με σουβενίρ και σνακ Ιαπωνικής επινόησης, η Γκίνζα, πλημμυρισμένη με μπουτίκ υψηλής ραπτικής και ατμοσφαιρικά καφέ, συμπληρώνουν σιγά σιγά το παζλ της μεγαλούπολης.
Μπερδευτήκαμε με τους 3.000 ανθρώπους που κάθε δύο λεπτά διασχίζουν την πιο πολυσύχναστη στον κόσμο διασταύρωση Shibuya. Τη διασχίσαμε μαζί τους για να συναντήσουμε το Hachiko, μπρούτζινο και αγέρωχο να περιμένει το αφεντικό του.
Το νυχτερινό Τόκυο ξεδιπλώθηκε στα πόδια μας από τα 243μ ύψος του ουρανοξύστη της Μητροπολιτικής Κυβέρνησης του Τόκιο και μας έκοψε την ανάσα. Κατεβαίνοντας και περπατώντας στις συνοικίες ανακαλύψαμε πως τελικά οι «εργασιομανείς» κάτοικοι της πόλης γνωρίζουν ενίοτε να διασκεδάζουν. Κι εμείς το ίδιο…
Πρωινοί και ορεξάτοι οδεύουμε προς εξερεύνηση στους λατρευτικούς χώρους του Νίκκο. Η διακοσμητική υπερβολή των ναών θα μας μυήσει στις κρυφές σελίδες της ιστορίας της πιο διάσημης
δυναστείας της χώρας Τοκουγκάουα και θα μας προσφέρει στιγμές γαλήνης και ηρεμίας σε ένα τοπίο
ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς στην αγκαλιά της λίμνης Chuzenji. Το βράδυ, ως επίλεκτοι του Κουέντιν
Ταραντίνο, για τα γυρίσματα το Kill Bill Vol. 3, δειπνήσαμε υπό τους ήχους του επιβλητικού γκονγκ στους χώρους όπου η Ούμα Θέλμαν και η παρέα της έπαιρναν αδίστακτα την εκδίκησή τους. “Ποτέ μην πεις ωραίο, αν δεν δεις πρώτα το Φούτζι” λένε οι Ιάπωνες αναφερόμενοι στον ηφαιστειακό συμμετρικό κώνο που δεσπόζει στα 3.776 μέτρα, το απόλυτο σύμβολο της Ιαπωνίας που λατρεύεται ως θεός. Το λατρέψαμε και εμείς.
Κατά την κρουαζιέρα μας στην καταγάλανη λίμνη Άσι ένα remake του Τιτανικού, εκτυλίσσεται στο πλοίο μας με πρωταγωνιστές αυτή τη φορά μέλη της παρέας μας. Επιστροφή στην τεχνολογία με το περίφημο Shinkansen ή υπέρ εξπρές ή τρένο βολίδα, να μας μεταφέρει με ταχύτητα 320 km/h στο Κιότο, την πρώτη αυτοκρατορική πρωτεύουσα του Ιαπωνικού Έθνους, μέχρι να πούμε «κύμινο».
Το Κιότο είναι ένας άλλος κόσμος. Εδώ κυριαρχεί η παράδοση και όλα είναι πιο μικρά… πιο ντελικάτα.
Περπατήσαμε στο δάσος με τα πανύψηλα μπαμπού. Προμηθευτήκαμε χειροποίητα Ιαπωνικά μικροαντικείμενα από τα εκατοντάδες είδη που απλώνονταν μπροστά μας. Εντυπωσιαστήκαμε από
τον πορτοκαλόχρου Ναό Χέιαν και το περίφημο Χρυσό Περίπτερο.
Ωστόσο θέλοντας να γνωρίσουμε την αληθινή καρδιά της Ιαπωνίας περιηγηθήκαμε στην περιοχή Γκιόν με τα παραδοσιακά ξύλινα σπιτάκια, τους σαμουράι και τις γκέισες με τα πολύχρωμα κιμονό. Ακούσαμε το χτύπημα των geta, των ξύλινων σανδαλιών τους στα λιθόστρωτα και συμμετείχαμε σε μια παραδοσιακή ιαπωνική τελετή τσαγιού από την οποία αποχωρήσαμε σίγουροι ότι το γευστικά… πολύπλοκο μάτσα ενίσχυσε την ενέργεια και την παραγωγικότητά μας. Ο δικός μας σαμουράι συνοδευόταν από δύο γκέισες με τη μία καλύτερη από την άλλη!
Επισκεφθήκαμε κρυμμένα μπαρ υποκύπτοντας στη διάθεσή μας να εντρυφήσουμε στη νυχτερινή ζωή
του Κιότο. Δοκιμάσαμε αυθεντικές σπεσιαλιτέ: σάκε, τεμπούρα, ρούμι και Ιαπωνικό ουίσκι που μας κατέκτησε με τη γεύση και τη φινέτσα του. Ο ηλικιωμένος Ιάπωνας του οποίου το σπίτι έμελλε να βρίσκεται πάνω από το μπαρ που μας φιλοξένησε, είναι βέβαιο ότι δεν χόρτασε ύπνο εκείνο το βράδυ. Έμαθε καλά όμως τι θα πει έντεχνο!
Αποχαιρετούμε την πόλη του Κιότο ατενίζοντάς την από τον επιβλητικό βουδιστικό ναό Kiyomizu-dera που αποτελεί μέρος των ιστορικών Μνημείων του αρχαίου Κιότο. Μαγευτικοί κήποι, αριστουργηματικοί ναοί, υπέροχη Φθινοπωρινή παλέτα. Το νερό εκεί πιστεύεται ότι έχει δυνάμεις εκπλήρωσης ευχών. Ήπιαμε αφού κάναμε και καμιά ντουζίνα ευχές. Οψόμεθα…
Στη διαδρομή μας προς την Οσάκα εισχωρήσαμε στο αχανές πάρκο της Νάρα όπου μας περικύκλωσαν
δεκάδες από τα 1.200 συμπαθέστατα, φιλικά και λιχούδικα ελάφια που ζουν εκεί. Τα είπαμε λίγο μαζί
τους, τα ταΐσαμε και κλείσαμε τη διαδρομή μας με την επίσκεψή μας στο Σιντοϊστικό ιερό Kasuga Taisha. Πλήθος από αφιερωματικά μπρούντζινα φαναράκια έκαναν την ατμόσφαιρα κατανυκτική και εξωκόσμια.
Το αγωνιώδες τρεχαλητό του ξεναγού μας, στην προσπάθειά του να μας συγκεντρώσει ώστε να προλάβουμε στο ναό Τοντάι-τζι το πελώριο χάλκινο άγαλμα του Μεγάλου Βούδα Νταιμπούτσου ύψους 16 μέτρων, μας επανέφερε. Προλάβαμε. Το διαπεραστικό του βλέμμα μας καθήλωσε. Πάμε θάλασσα! Το ιερό νησάκι Ιτσουκουσίμα, είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς στην Ιαπωνία. Ως τουρίστες και εμείς φωτογραφηθήκαμε μπροστά το πελώριο τορίι, την κατακόκκινη χαρακτηριστική θαλάσσια πύλη 16,8 μέτρων, το απόλυτο σύμβολο της Σιντοϊστικής κουλτούρας. (Λέα… ποοολλή καλή!!!). Μάθαμε πως η βόμβα που έπεσε στη Χιροσίμα είχε την κωδική ονομασία «Little Boy».
Πόσο τραγικό… πόσο οξύμωρο. Το Μνημείο Ειρήνης της Χιροσίμα χτίστηκε στο πεδίο που δημιουργήθηκε από την έκρηξη. Ωστόσο κανείς από εμάς, όσο προετοιμασμένος να ήταν, δεν μπορούσε να διανοηθεί το μέγεθος της φρίκης μέχρι την επίσκεψη μας στο Peace Memorial Museum.
Τρένο βολίδα και πίσω στην Οσάκα. Η νύχτα είναι μεγάλη και η πόλη λιμάνι. Ως τέτοιο θα έχει και τα μυστικά του! Κάτι καταλάβαμε.
Ξεκινήσαμε την ημέρα μας στο Κάστρο της Οσάκα. Εδώ ταξιδέψαμε πίσω στο χρόνο, μάθαμε την ιστορία της πόλης και λεπτομέρειες για τη σκληρή ζωή των σαμουράι. Η ανάβαση μας στο Umeda Sky Building, το 19ο ψηλότερο οικοδόμημα στην περιφέρεια της Οσάκα, μας προσγείωσε σε αυτό που χαρακτηρίζεται “Ιαπωνικό” θαύμα σήμερα. Η 360° θέα από τον τελευταίο όροφο απίστευτη!
Καλή η θέα… αλλά για να πάμε πιο κοντά. Πάμε εκεί όπου χτυπά η εμπορική καρδιά της Οσάκα. Πάμε στο Dotonbori, την πιο πολύχρωμη περιοχή στην Οσάκα. Δοκιμάσαμε τοπικές νοστιμιές, αγοράσαμε
μάνγκα, φαναράκια, chopsticks, μαχαίρια, σουβενίρ. Θαμπωθήκαμε από τα φανταχτερά φώτα νέον, την
υπερβολική σήμανση και την τεράστια ποικιλία των εστιατορίων και μπαρ. Εξερευνήσαμε τα πανέμορφα σοκάκια. Κάναμε κι άλλα. Κάναμε κι άλλα πολλά! Μην είστε αδιάκριτοι.
Μπήκαμε σε αεροπλάνα, σε υπερσύγχρονα τρένα βολίδα, σε ferry, σε πειρατικά πλοία, σε πούλμαν και σε ταξί (από τα οποία τα λευκά χειροποίητα Σεμέν Λασέ της γιαγιάς, δεν έλειπαν), φτάνοντας στην
άλλη άκρη της γης, ανακαλύπτοντας τις πόλεις της Ιαπωνίας, τους ναούς, τους κήπους, την τέχνη, τον
πολιτισμό και την κουλτούρα της. Γίναμε πτυχιούχοι σουσοπαρασκευαστές. Γιορτάσαμε γενέθλια. Κάναμε καινούργιους φίλους που άλλοι μας κέρδισαν με την ευγένεια και τη συνέπεια τους, άλλοι με την ταχύτητα και την αφοσίωσή τους, κάποιοι με τα κίτρινα καπέλα τους ενώ κάποιοι άλλοι με τις βαθιές τους γνώσεις.
Δεκέμβριος 8. Και κάπου εδώ το ταξίδι μας στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου τελείωσε. Μας άφησε πιο πλούσιους, πιο έμπειρους, περισσότερο κοινωνικούς, πιο πρόθυμους και συνεπείς. Μας γέμισε ανεξίτηλες αναμνήσεις που θα μας συνοδεύουν για πάντα. Γίναμε πιο ανυπόμονοι… πού και πότε φεύγουμε για το επόμενο; Είναι και αυτή η Ιαπωνική παροιμία: «Ένα μεγάλο ταξίδι αρχίζει πάντα με ένα μικρό»… που δεν με αφήνει να ησυχάσω. Αφήνει εσάς.
