Γεροπαράξενη;
Η Μαρία μόλις βγήκε από τον οφθαλμίατρο. Η διάγνωση ήταν η αναμενόμενη: Πρεσβυωπία. Το είχε καταλάβει ήδη από καιρό ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την όρασή της. Στον υπολογιστή δυσκολευόταν να δουλέψει και όταν βοηθούσε τα παιδιά με τα μαθήματά τους τα απογεύματα, κουραζόταν τόσο πολύ από την προσπάθεια να εστιάσει, ώσπου συχνά κατέληγε με πονοκεφάλους.
Γράφει η Λίνα Θεολογίτου, Δημοσιογράφος
Την αγαπημένη της συνήθεια, να διαβάζει ένα βιβλίο στο κρεβάτι προτού κοιμηθεί, την είχε εγκαταλείψει εδώ και μήνες και όποτε ερχόταν κάποιο μήνυμα στο κινητό, έπρεπε να το απομακρύνει αρκετά από τα μάτια της ώστε να καταφέρει να το διαβάσει. Μέχρι που κάποια μέρα η παιδική της φίλη, η Σόφη, όσο έπιναν καφέ και την έβλεπε να παιδεύεται πολλή ώρα για να διαβάσει ένα εισερχόμενο μήνυμα, άρχισε να γελάει.
– Φιλενάδα, νομίζω πως θα γλιτώσεις πολύ χρόνο απ’ τη ζωή σου αν πας σε έναν οφθαλμίατρο να σε δει, της είπε γελώντας.
– Ήρθε κι εμένα η ώρα μου, λες;, απάντησε απηυδησμένη η Μαρία.
– Εμ, δεν θα μέναμε νέες για πάντα. Κάποια στιγμή θα άρχιζε η φθορά.
– Εγώ αρνούμαι να παραδεχθώ ότι γερνάω.
– Δεν γερνάς, μεγαλώνεις όπως όλοι μας. Λοιπόν, πήγαινε στον οφθαλμίατρο και μετά θα σε στείλω σε έναν φίλο οπτικό να φτιάξεις τα γυαλάκια σου.
Έτσι κι έγινε. Αφού βγήκε λοιπόν από τον οφθαλμίατρο και καθώς κατευθυνόταν στο αυτοκίνητό της, πήρε τηλέφωνο τη Σόφη.
– Έλα. Δίκιο είχες τελικά. Πρεσβυωπία έχω.
– Και γιατί το λες έτσι παιδάκι μου; Δεν χαίρεσαι που δεν είναι κάτι σοβαρό; Θα πάρεις ένα ζευγάρι γυαλιά και τέλος η ταλαιπωρία. Πήγαινε τώρα κιόλας στο μαγαζί του φίλου που σου είπα να τα παραγγείλεις για να στα ετοιμάσουν το συντομότερο.
Έκλεισαν το τηλέφωνο, η Μαρία μπήκε στο αυτοκίνητο και κατευθύνθηκε προς το κατάστημα οπτικών που της πρότεινε η Σόφη. Άρχισε να δοκιμάζει δεκάδες διαφορετικούς σκελετούς, ο ένας της φαινόταν πως την κάνει να δείχνει μεγαλύτερη, ο άλλος δεν της ταίριαζε, ο επόμενος ήταν πολύ βαρύς…
– Μην ανησυχείτε, της είπε ο οπτικός, θα βρούμε ακριβώς αυτό που θέλετε. Ευτυχώς, στις μέρες μας υπάρχουν σκελετοί για όλα τα γούστα και όλες τις ανάγκες.
Αφού πέρασε πάρα πολλή ώρα, κατέληξε σε ένα σκελετό για τον οποίο συμφώνησε πως τη βολεύει και την κολακεύει. Έδωσε στον οπτικό τη συνταγή του οφθαλμιάτρου, άφησε μία προκαταβολή κι έφυγε για το σπίτι.
Τις επόμενες μέρες άρχισε να παρατηρεί πόσα πράγματα είχαν γίνει δύσκολα ή έστω δυσκολότερα τον τελευταίο καιρό λόγω της πρεσβυωπίας. Το διάβασμα της εφημερίδας και των βιβλίων, η χρήση του υπολογιστή, του τάμπλετ, του κινητού. Δεν μπορούσε να βαφτεί σωστά και πάντα είχε άγχος μήπως έχει μουτζουρωθεί. Δεν μπορούσε να διαβάσει μία συνταγή, ώστε να μαγειρέψει και δεν ήταν λίγες οι φορές που είχε κάνει λάθος στις δοσολογίες, διαβάζοντας, για παράδειγμα, 300 γραμμάρια αντί για 800.
Όλα είχαν γίνει μία πρόκληση, ακόμη και τα ψώνια στο σούπερ-μάρκετ όπου δεν μπορούσε να διαβάσει τις ετικέτες των προϊόντων. Άρχισε, λοιπόν, να ανυπομονεί γι’ αυτό που απέφευγε τόσο καιρό, το να φορέσει τα γυαλιά της.
Σε 4 μέρες την πήραν τηλέφωνο από το κατάστημα οπτικών για να πάει να τα παραλάβει. Πήγε αμέσως. Ο οπτικός της ζήτησε να τα φορέσει για να σιγουρευτούν ότι βλέπει σωστά και για να τα σφίξει, ώστε να στερεώνονται σωστά στο κεφάλι της. Μόλις τα έβαλε, ένιωσε τόσο χαρούμενη με το γεγονός ότι έβλεπε καθαρά, που δεν ήθελε να τα ξαναβγάλει.
– Δεν υπάρχει λόγος να τα φοράς συνέχεια, τη συμβούλεψε ο οπτικός, θα σου δώσω μία γερή θήκη ώστε να τα κουβαλάς συνέχεια μαζί σου και να τα βάζεις όποτε τα χρειάζεσαι.
Η Μαρία τις πρώτες μέρες ήταν κατενθουσιασμένη με τα καινούργια της γυαλιά. Όλα έγιναν πιο εύκολα πάλι. Ξανάρχισε να διαβάζει τα αγαπημένα της βιβλία τα βράδια και μπορούσε να εργάζεται στον υπολογιστή χωρίς να χρειάζεται να κάνει κάθε λίγη ώρα διάλειμμα για να ξεκουράσει τα μάτια της. Τα παιδιά ήταν κι αυτά πιο χαρούμενα, αφού η μαμά σταμάτησε να έχει συνέχεια πονοκεφάλους και είχε πάλι περισσότερο χρόνο για εκείνα. Αλλά και ο σύζυγός της ενθουσιάστηκε, αφού, όπως έλεγε, “της δίνουν ένα καινούργιο στιλ” που δεν είχε δει έως τότε.
Όλα καλά με τα καινούργια γυαλιά λοιπόν, μέχρι που η Μαρία άρχισε να αντιμετωπίζει κάποια μικροπροβληματάκια. Ξεχνούσε συνεχώς που τα έχει βάλει κι έχανε αρκετό χρόνο καθημερινά για να τα ψάχνει. Εξακολουθούσε να μην μπορεί να μακιγιαριστεί εφόσον χρειαζόταν να τα βγάζει όταν έβαφε τα μάτια της. Κουβαλούσε συνέχεια δύο ζευγάρια, τα πρεσβυωπικά και τα γυαλιά ηλίου, που δεν χωρούσαν πάντα στις τσάντες της και συχνά έπιανε τον εαυτό της να φοράει στο πάνω μέρος του κεφαλιού της και τα δύο ζευγάρια ταυτόχρονα. Το αποκορύφωμα ήταν όταν ένα βράδυ αποκοιμήθηκε διαβάζοντας και το πρωί ξύπνησε και τα βρήκε πάνω στο κρεβάτι σπασμένα.
– Πρέπει να υπάρχει κάτι πιο βολικό, είπε στον άντρα της, θα ξαναπάω στον οπτικό της Σόφης να δω τι θα μου προτείνει.
Την επόμενη κιόλας μέρα πήγε στο κατάστημα. Έδωσε τα γυαλιά της, ώστε να της τα φτιάξουν και εξέφρασε στον οπτικό τα παράπονά της.
– Φακούς επαφής έχετε βάλει ποτέ;, τη ρώτησε ο οπτικός.
– Γιατί; Υπάρχουν φακοί επαφής και για την πρεσβυωπία;, αναρωτήθηκε η Μαρία.
– Φυσικά, υπάρχουν πολυεστιακοί φακοί πρεσβυωπίας και σίγουρα θα σας φανούν χρήσιμοι σε αρκετές περιπτώσεις, της απάντησε ο οπτικός.
-Δεν έχω φορέσει ποτέ, αλλά θα ήθελα να τους δοκιμάσω. Μπορείτε να μου παραγγείλετε ένα ζευγάρι;
– Έχουμε ήδη στο μαγαζί μηνιαίους φακούς με τους βαθμούς σας. Θέλετε να τους δοκιμάσετε εδώ για να σας δείξουμε πώς θα τους φοράτε και πώς θα τους συντηρείτε;
– Ναι, καλό θα ήταν.
Έπειτα από 2-3 αποτυχημένες προσπάθειες, δάκρυα και κοκκινισμένα μάτια, κατάφερε και τους έβαλε. Στην αρχή ζαλίστηκε λίγο, αλλά πολύ σύντομα είδε καθαρά.
– Θα σας δώσω κι ένα υγρό για τους φακούς. Είναι πολύ σημαντικό να είστε προσεκτική με τη συντήρησή τους, αλλά και με την καθαριότητα των χεριών σας προτού τους εφαρμόσετε στα μάτια σας.
– Θα είμαι. Ευχαριστώ πολύ.
Η Μαρία δεν κρατιόταν μέχρι να γυρίσει σπίτι. Πήρε τηλέφωνο τη φίλη της τη Σόφη να της πει για τον ενθουσιασμό της για τους φακούς επαφής.
-Επιτέλους. Είχα κουραστεί με τα γυαλιά και το βάλε-βγάλε 30 φορές την ημέρα. Τώρα θα τους βάζω μια φορά το πρωί και μια το βράδυ και θα έχω το κεφάλι μου ήσυχο.
– Μια χαρά μου ακούγεται. Μπράβο που το τόλμησες.
– Γιατί όχι; Λίγο να συνηθίσω το δάχτυλο να μπαίνει μέσα στο μάτι μου κι όλα καλά.
Όσο πέρναγε ο καιρός η Μαρία αισθανόταν πολύ άνετα με τους φακούς και την όρασή της. Μπορούσε πλέον να βλέπει όταν βάφεται, μπορούσε να μαγειρέψει χωρίς να θολώνουν τα γυαλιά συνέχεια από τους υδρατμούς, στο γυμναστήριο ένιωθε πολύ άνετα χωρίς να γλιστράει ο σκελετός από τον ιδρώτα, αλλά και στην παραλία μπορούσε να διαβάσει ένα περιοδικό ή ένα βιβλίο χωρίς να χρειάζεται να καθαρίζει τα γυαλιά της κάθε 2 λεπτά από την άμμο ή τις σταγόνες.
Αρκετούς μήνες μετά κι αφού είχε συνηθίσει απόλυτα τους φακούς επαφής, άκουσε σε μία ραδιοφωνική εκπομπή ότι μπορεί να γίνει χειρουργική επέμβαση με λέιζερ για τη διόρθωση της πρεσβυωπίας. Αμέσως πήρε τηλέφωνο τη Σόφη και της μετέφερε όσα άκουσε στο ραδιόφωνο.
– Σκέφτομαι σοβαρά να πάω να την κάνω αυτήν την επέμβαση, της είπε.
– Δεν διαφωνώ, γιατί κι εγώ από όσο ξέρω είναι μια πρωτοποριακή και ασφαλής επέμβαση, αλλά πού σου ήρθε να μπεις σε αυτήν τη διαδικασία, αφού βλέπεις μια χαρά με τους φακούς και τα γυαλιά σου;
– Εντάξει, μια χαρά βλέπω, αλλά σκέφτηκα ότι αυτή η επέμβαση θα μου διευκόλυνε ακόμη περισσότερο τη ζωή.
– Μα, εσύ τόσο καιρό εκθείαζες τους φακούς επαφής για το πόσο σου έχουν διευκολύνει τη ζωή και δεν είχες εκφράσει κανένα παράπονο.
-Δεν έχω κανένα απολύτως παράπονο. Απλώς, θέλω να πηγαίνω σύμφωνα με τις τάσεις της εποχής.
– Οι τάσεις της εποχής είναι οι μοντέρνοι σκελετοί γυαλιών και οι πολύ άνετοι φακοί επαφής που κυκλοφορούν. Γιατί δεν κάνεις καλύτερα μία έρευνα αγοράς, αντί να τρέχεις στα χειρουργεία;
– Γιατί δεν μπορώ να δεχτώ πως έχω πρεσβυωπία και θέλω να βλέπω πάλι όπως όταν ήμουν νέα.
– Φιλενάδα μου, τελικά το ότι γερνάμε δεν φαίνεται από το ότι εμφανίζουμε πρεσβυωπία, αλλά από το ότι γινόμαστε γεροπαράξενοι. Αυτό να κοιτάξεις μην πάθεις! Κλείνω τώρα. Σε φιλώ. Και να προσέχεις τα ματάκια σου!
