O Γυαλάκιας
Ο πιο στενός παιδικός μου φίλος ήταν και είναι «γυαλάκιας».
Στο ίδιο θρανίο επί χρόνια, δημοτικό και γυμνάσιο, είχα την άνεση να τον παρακολουθώ να καθαρίζει τους φακούς του από σκόνες, «δακτυλιές» και σταγόνες βροχής. Φρόντιζε να τα κάνει λαμπίκο, προτού τα στηρίξει με τη σταθερή εκείνη και μηχανική κίνηση στη μύτη του.
Γράφει o Κώστας Δ. Μπλιάτκας,
Δημοσιογράφος – Συγγραφέας
Το κείμενο είχε δημοσιευθεί στο περιοδικό ‘’Επιλογές’’ της εφημερίδας Μακεδονία
Στο σχολείο ο «γυαλάκιας» ήταν συνήθως σοβαρός και σπασίκλας. Την ίδια εποχή, στις αρχές του ’70 ο «γυαλάκιας» του σινεμά ήταν ακριβώς το ίδιο: σοβαρός, αυστηρός, δικηγόρος, καθηγητής ή απλώς αφελής «γκομενοφύλακας» της ωραίας της παρέας (απλός θαυμαστής και συνοδός), η οποία, βεβαίως, άλλον ήθελε στο κρεβάτι της. Και αυτός o άλλος, ο Κούρκουλος, ο Μπάρκουλης, δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να φορά γυαλιά.
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος ναι, ο Τάκης Μηλιάδης ή ο Ζώρας Τσάπελης, όχι όμως και ο Αλέκος Αλεξανδράκης!
Κάποια στιγμή δεν ξέρω πότε ακριβώς, ο «γυαλάκιας» απέκτησε στιλ, έγινε σοφιστικέ, έγινε μόδα. Έγινε τροβαδούρος με τιράντες και γυαλιά (Σαββόπουλος), έγραψε το «Imagine» (Τζον Λένον), έγινε παιδί – θαύμα (Χάρι Πότερ), σταρ του σινεμά (Μάικλ Κέιν) ή και κοσμικός ποπ σταρ (Έλτον Τζον).
Ακολούθησαν και διάσημες γυναίκες σε λαμπρές εμφανίσεις (Νικόλ Κίτμαν, Τζίλιαν Άντερσον), και γενικώς όλοι περνούσαμε καλά με τον αναβαθμισμένο «γυαλάκια» δίπλα μας. Λέω «περνούσαμε» διότι τώρα η επιστήμη θέλησε να στείλει στα αζήτητα το ζευγάρι γυαλιά της μυωπίας, της πρεσβυωπίας του αστιγματισμού κλπ, τα οποία κόλλησαν στη μύτη του ανθρώπου εδώ και εφτακόσια χρόνια.
Τόσο στις ΗΠΑ όσο και στη Μεγάλη Βρετανία διαδίδεται ταχύτατα η εγχείρηση λέιζερ, η οποία υπόσχεται άψογη όραση και τέρμα στα γυαλιά.
Πολλοί βέβαια ακόμα περιμένουν να δουν μήπως εμφανίσουν… παράπλευρες απώλειες όσοι βιαστικοί υποβλήθηκαν ήδη στην επέμβαση, πριν προχωρήσουν και οι ίδιοι. Θέλουν να βεβαιωθούν πως θα βλέπουν καλά 24 ώρες το 24ώρο και πως δεν θα ξυπνούν μέσα στη θολούρα ψάχνοντας τα γυαλιά τους, τη στιγμή που δεν θα βλέπουν τη μύτη τους.
Αφήστε την περιπέτεια του καθαρίσματος…
O πολιτισμός διασώθηκε και θριάμβευσε με την πολύτιμη οπτική βοήθεια που έφεραν τα γυαλιά…
Και όμως ο πολιτισμός διασώθηκε και θριάμβευσε με την πολύτιμη οπτική βοήθεια που έφεραν τα γυαλιά, τα οποία εφηύρε, πιθανότατα ένας ιταλός (αγνώστου δυστυχώς ταυτότητας) στα τέλη του 13ου αιώνα. Νωρίτερα, όσοι ήθελαν να διαβάσουν επινοούσαν δικά τους «οπτικά τρικ». Όπως ο Σενέκας, ο οποίος επαίρονταν ότι είχε διαβάσει «όλα τα βιβλία της Ρώμης» κοιτώντας από μία σφαίρα γεμάτη νερό. Ή όπως οι ευγενείς και οι πλούσιοι που είχαν δούλους, οι οποίοι διάβαζαν φωναχτά τα βιβλία για το αφεντικό.
Τα γυαλιά παίζουν και στην υποκουλτούρα των hipsters. «Πάρε το πουλόβερ της γιαγιάς σου, τα rayban του Bob Dylan, ένα σορτσάκι τζιν, σταράκια και ένα κουτάκι άθλιας μπύρας και μπαμ: Hipster», έγραφε κάποιος στο περιοδικό Time το 2009.
Η επιστήμη εξελίσσεται αλλά το σινεμά δεν πάει πίσω. Την ώρα που πολλοί επώνυμοι «γυαλάκηδες» όπως ο Έλτον Τζον, που ξεφορτώθηκε τα 40.000 (!) ζευγάρια γυαλιά που είχε συλλέξει, επιλέγουν την επέμβαση στα μάτια τους, οι οπτικοί κάνουν χρυσές δουλειές εξαιτίας των νέων ταινιών με γυαλάκηδες. Οι νέοι «μάγοι» ζητούν γυαλιά και αυξάνουν την ζήτηση κατά 40%…
