Η Μυωπία
Η μυωπία αποτελεί ένα διαθλαστικό σφάλμα που δυνητικά μπορεί να εξελιχθεί σε παθολογία, καθώς κάθε βαθμός πολλαπλασιάζει το κίνδυνο για την ανάπτυξη παθολογικών καταστάσεων του βυθού (πίνακας 1). Ο επιπολασμός της μυωπίας υπολογίζεται στο 30% και αναμένεται πως το 2050 θα καταλήξει να επηρεάζει το 50% του πληθυσμού, με ήδη μεγάλα ποσοστά να καταγράφονται σε χώρες της Ασίας.
Γράφει ο Ανδρόνικος Χρυσανθόπουλος, BSc, Msc. Οπτικός – Οπτομέτρης
Οι αιτίες που οδηγούν στη γέννηση και την εξέλιξη της μυωπίας δεν έχουν διαλευκανθεί πλήρως, κάποιες από τις βασικότερες πιθανές αιτίες αφορούν την αφεστίαση, τα γονίδια, τις κοντινές αποστάσεις εργασίας, τα προβλήματα διόφθαλμης όρασης, και άλλα. Η διόρθωση του διαθλαστικού σφάλματος με μονοεστιακά γυαλιά οράσεως και φακούς επαφής ναι μεν προσφέρει καλή όραση αλλά ενδεχομένως να συμβάλλει κατά ένα τρόπο στην εξέλιξη της μυωπίας εξαιτίας της αφεστίασης των ακτινών στην περιφέρεια του αμφιβληστροειδούς.
Συγκεκριμένα, ακόμα και κατά την σωστή εξισορρόπηση ενδεχομένως να καταλήγουμε να υπερδιορθώνουμε τη περιφέρεια του αμφιβληστροειδούς κάνοντας τον οφθαλμό ‘’υπερμετρωπικό’’, αυτό μπορεί να συμβάλλει στη μετέπειτα ανάπτυξη του αξονικού μήκους (βασικού παράγοντα ανάπτυξης της μυωπίας) και εν τέλει στην πρόοδο της μυωπίας. Συνεπώς, κρίσιμο είναι να ενημερωθούμε κατάλληλα για την ίδια την μυωπία καθώς και τους τρόπους διαχείρισής της.
Βασικοί ορισμοί της μυωπίας
Εμμετρωποίηση
Η εμμετρωποιήση αναφέρεται ως η αναπτυξιακή διαδικασία κατά την οποία η διαθλαστική δύναμη του οφθαλμού και το αξονικό μήκος έρχονται σε ισορροπία (χωρίς ο οφθαλμός να χρησιμοποιεί τη λειτουργία της προσαρμογής με στόχο την όραση δίχως διαθλαστικό σφάλμα). Κατά τη διάρκεια της φυσιολογικής διαδικασίας εμμετρωποίησης, το μάτι αυξάνει το μέγεθος του προς όλες τις κατευθύνσεις με παράλληλη λέπτυνση του κρυσταλλοειδούς φακού (Κ.Φ.) κατά μήκος του ισημερινού επιπέδου, με αποτέλεσμα τη μείωση της ισχύος του. Η φυσιολογική πορεία της εμμετρωποποίησης (πίνακας 2) είναι η υπερμετρωπία περίπου +2 D σε νεογνά και βρέφη, με την ίδια να μειώνεται ταχέως σε περίπου +1 D κατά τα πρώτα 2 χρόνια και κατά την περίοδο από 2 έως ~ 14 ετών, η υπερμετρωπία μειώνεται αργά έως ότου φτάσουμε ιδανικά στο σημείο της εμμετρωποίησης.
Όσο αφορά τον βολβό του ματιού, αναπτύσσεται γρήγορα στην πρώιμη παιδική ηλικία από 18 mm αξονικού μήκους κατά τη γέννηση έως 23 mm στα 3 χρόνια ηλικίας. Το μέσο αξονικό μήκος των ενηλίκων είναι 24 mm. Ως εκ τούτου, υπάρχει μια αύξηση μόλις 1 mm κατά την περίοδο από 3 έως 13 ετών [4,23].
Η μυωπία
Η μυωπία είναι ένα διαθλαστικό σφάλμα κατά το οποίο οι ακτίνες φωτός που εισέρχονται στο μάτι παράλληλα με τον οπτικό άξονα εστιάζονται μπροστά από τον αμφιβληστροειδή όταν η προσαρμογή είναι σε χαλάρωση. Αυτό συνήθως οφείλεται στο ότι το αξονικό μήκος του οφθαλμού είναι μεγαλύτερο από το αναμενόμενο φυσιολογικό (αξονική μυωπία) ή από αυξημένη ισχύ του διαθλαστικού συστήματος του οφθαλμού (διαθλαστική μυωπία), χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν μπορούν και τα δύο να συνυπάρχουν.
Ένας πιο σαφής και επιστημονικά ορθός ορισμός της μυωπίας είναι, η κατάσταση στην οποία το σφαιρικό ισοδύναμο για τη διόρθωση του διαθλαστικού σφάλματος του οφθαλμού είναι ≤ – 0.50D όταν η προσαρμογή είναι σε χαλάρωση. Στη συνέχεια η μυωπία μπορεί να χωριστεί σε υποκατηγορίες [13,37].
Συγκεκριμένα,
• Χαμηλή μυωπία: Η κατάσταση κατά την οποία το σφαιρικό ισοδύναμο που απαιτείται για τη διόρθωση του διαθλαστικού σφάλματος είναι ≤ – 0.50D και > – 6.00D όταν η προσαρμογή του οφθαλμού είναι σε χαλάρωση.
• Υψηλή μυωπία: Η κατάσταση κατά την οποία το σφαιρικό ισοδύναμο που απαιτείται για τη διόρθωση του διαθλαστικού σφάλματος είναι ≤ – 6.00D όταν η προσαρμογή του οφθαλμού είναι σε χαλάρωση.
• Παθολογική μυωπία: Είναι η κατάσταση κατά την οποία παρατηρείται υπερβολική επιμήκυνση του αξονικού μήκους που σχετίζεται με μυωπία που οδηγεί σε δομικές αλλαγές στο οπίσθιο τμήμα του οφθαλμού (συμπεριλαμβανομένου του οπίσθιου σταφυλώματος, της μυωπικής ωχροπάθειας, της οπτικής νευροπάθειας, κ.α. που σχετίζονται με υψηλή μυωπία) και μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια οπτικής οξύτητα παρά τη βέλτιστη διάθλαση.
• Προ – μυωπία: Η διαθλαστική κατάσταση ενός οφθαλμού κοντά στην εμμετρωπία στα παιδιά όπου ένας συνδυασμός βασικής διάθλασης, ηλικίας, και
άλλων ποσοτικοποιημένων παραγόντων κινδύνου υποδηλώνουν επαρκώς τη πιθανότητα μελλοντικής ανάπτυξης της μυωπίας, η οποία χρήζει προληπτικών παρεμβάσεων.
• ∆ευτερογενής μυωπία: Η διαθλαστική κατάσταση η οποία προκύπτει από μια συγκεκριμένη αιτία όπως, φάρμακα, νόσοι του κερατοειδούς ή κάποιο άλλο σύνδρομο – παθολογία. Δεν αποτελεί αναγνωρισμένο παράγοντα για την εξέλιξη της μυωπίας.
Πότε σταθεροποιείται η μυωπία;
Ο χρόνος έναρξης της μυωπίας είναι υπό αμφισβήτηση, καθώς, δεν γνωρίζουμε ακόμη εάν οι υποκειμενικοί βιολογικοί μηχανισμοί της μυωπίας στα 7 έτη διαφέρουν από αυτές που αναφέρονται σε πρώιμους ενήλικες. Σε ένα ευρύτερο όμως πλαίσιο σύμφωνα με τμήμα της βιβλιογραφίας η μυωπία εμφανίζεται συνηθέστερα μεταξύ 8 και 13 ετών, με κάποια διακύμανση μεταξύ φυλών και πληθυσμών. Ενώ η πορεία εξέλιξης της μυωπίας στα παιδιά έχει περιγραφεί καλά, τα δεδομένα για τη σταθεροποίηση της μυωπίας είναι εξαιρετικά σπάνια. Μελέτες έχουν δείξει, πως περίπου το 48% παρουσιάζει σταθεροποίηση μέχρι την ηλικία των 15 ετών. Το ποσοστό των οποίων η μυωπία είχε σταθεροποιηθεί αυξήθηκε σε 77% μέχρι την ηλικία των 18 ετών και σε 90% μέχρι την ηλικία των 21 ετών[9].
Παράγοντες Κινδύνου για την εμφάνιση και την εξέλιξη της μυωπίας
Οι αιτίες που οφείλονται για την εμφάνιση και την εξέλιξη της μυωπίας ποικίλουν, συνεπώς αποτελεί μια σύνθετη κατάσταση όσο αφορά την αιτία. Κάποιοι από τους παράγοντες αφορούν,
a. Την Ηλικία
b. Το Περιβάλλον
c. Τις Κοντινές αποστάσεις εργασίας τη διόφθαλμη όραση και την αφεστίαση
d. Τα Γονίδια
e. Κ.α
Το περιβάλλον και ο τρόπος ζωής
Υπάρχει ένας αυξανόμενος όγκος στοιχείων που υποδηλώνουν ότι περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως η μειωμένη δραστηριότητα σε εξωτερικούς χώρους και η αυξημένη κοντινή εργασία αποτελούν σημαντικούς παράγοντες για την και την εξέλιξη των διαθλαστικών σφαλμάτων.
Πλήθος μελετών υποστηρίζει πως ο χρόνος σε εξωτερικούς χώρους ήταν ευεργετικός όσο αφορούσε την εμφάνιση της μυωπίας αλλά όχι στην επιβράδυνση της. Μελέτη που αφορούσε τη μυωπία στη Βόρεια Ινδία ανέφερε ότι περισσότερες από >2 ώρες υπαίθριας δραστηριότητας είχαν θετική επίδραση στην εξέλιξη της μυωπίας. Ο παράγοντας που συνδέει την υπαίθρια δραστηριότητα και τη καθυστερημένη εξέλιξη της μυωπίας μπορεί να είναι η αυξημένη έκθεση σε έντονο φως (>1000 lux) ή στο υπεριώδες φάσμα και όχι τόσο στο στο τομέα της σωματικής δραστηριότητας, όπως φαίνεται επίσης από την εποχιακή διακύμανση στην εξέλιξη της μυωπίας (μεγαλύτερη τους χειμώνες από τα καλοκαίρια) που σημειώνεται σε μέρος μελετών. Ο ρόλος της ντοπαμίνης αναγνωρίζεται επίσης όλο και περισσότερο. Η έκθεση στο φως διεγείρει την απελευθέρωση ντοπαμίνης του αμφιβληστροειδούς που έχει βρεθεί ότι επιβραδύνει την αξονική επιμήκυνση. Περαιτέρω, οι φωτισμοί εσωτερικών χώρων κυμαίνονται γενικά μεταξύ 10 και 1000 lux, ενώ τα επίπεδα φωτισμού σε εξωτερικούς χώρου σε μια συννεφιασμένη μέρα ή υπό σκιά μπορεί να ποικίλουν μεταξύ 10.000 και 30.000 lux και να φτάσουν πάνω από 100.000 lux μια ηλιόλουστη ημέρα.
Η χαμηλή ημερήσια έκθεση στο φως έχει συσχετιστεί με μεγαλύτερη αξονική επιμήκυνση και μυωπία. Τέλος, υπάρχουν στοιχεία ότι η αύξηση και το είδος του φωτισμού στις τάξεις μειώνει τη συχνότητα εμφάνισης μυωπίας. Σε μια μελέτη από τους Pan et al., που διεξήχθη σε 2346 παιδιά στη Κίνα ηλικίας 13 έως 14 ετών που χρησιμοποιούν λάμπες LED για την εργασία μετά το σχολείο είχαν υψηλότερο επιπολασμό μυωπίας και μεγαλύτερο αξονικό μήκος από εκείνα που χρησιμοποιούν λαμπτήρες πυρακτώσεως ή λαμπτήρες φθορισμού [4,19,23,28,33]
Κοντινές αποστάσεις εργασίας, διόφθαλμη όραση και περιφερειακή αφεστίαση
Η συσχέτιση των κοντινών αποστάσεων εργασίας, της διόφθαλμης όρασης και της περιφερειακής αφεστίασης αποτελούν ένα από τα κρισιμότερα σημεία για την εμφάνιση, την εξέλιξη και την επιβράδυνση της μυωπίας. Η διόφθαλμη όραση είναι σημαντική για το σχηματισμό της εικόνας του αμφιβληστροειδούς καθώς βελτιώνει την προσαρμοστική απόκριση στην αφεστίαση. Συγκεκριμένα, η παραγωγή περιφερικής υπερμετρωπικής αφεστίασης μπορεί να προκαλέσει αξονική ανάπτυξη του βολβού και κατά συνέπεια ανάπτυξη της μυωπίας (εικόνα 1 και εικόνα 2). Υπάρχουν δύο βασικές θεωρίες σχετικά με τη φυσιολογική εξέλιξη της μυωπίας. Μια θεωρία υποθέτει ότι η υπερμετρωπική θολή εικόνα που καταλήγει στον αμφιβληστροειδή που προκαλείται από μεγάλο lag προσαρμογής κατά τη διάρκεια της κοντινής εργασίας επιταχύνει την αξονική επιμήκυνση. Μια δεύτερη θεωρία προτείνει ότι η μηχανική τάση που δημιουργείται από το ακτινωτό σώμα ή τον κρυσταλλοειδή φακό περιορίζει την ισημερινή οφθαλμική διαστολή, προκαλώντας έτσι επιταχυνόμενη αξονική επιμήκυνση. Η αφεστίαση έχει προταθεί ως σημαντική αιτία εξέλιξης της μυωπίας, πάνω σε αυτή τη θεωρία βασίστηκε η ανάγκη για χορήγηση φακών επαφής και γυαλιών οράσεως που ο σχεδιασμός τους μειώνει την αφεστίαση στη περιφέρεια. Επιπλέον, το lag της προσαρμογής δεν μπορεί να θεωρηθεί χρήσιμος προγνωστικός παράγοντας για την έναρξη της μυωπίας συνεπώς, η υπερμετρωπική αφεστίαση από το lag της προσαρμογής μπορεί να είναι συνέπεια και όχι αιτία της μυωπίας. Ενώ, αυξημένες τιμές του Lag μπορεί να υποδηλώνουν πιθανό παράγοντα για την εξέλιξη της μυωπίας.
Τέλος, πειραματικές μελέτες έχουν εντοπίσει ότι αρκετές βιοχημικές ενώσεις, όπως η ντοπαμίνη του αμφιβληστροειδούς, το ρετινοϊκό οξύ και το μονοξείδιο του αζώτου, εμπλέκονται στη διαμόρφωση του αξονικού μήκους. [7,9,11,16,23,27)
Εικόνα 2: Η μυωπική διόρθωση με μονοεστιακούς φακούς επαφής ή γυαλιά οράσεως, διορθώνει την μυωπία τόσο στην ωχρά όσο και στη περιφέρεια σε ίσες ποσότητες (αριστερή εικόνα [31]). Αυτό έχει ως συνέπεια τα μυωπικά μάτια να έχουν διαφορετική μυωπική κατάσταση στον αμφιβληστροειδή. Συγκεκριμένα, ο περιφερικός αμφιβληστροειδής γίνεται υπερμετρωπικός και ενδεχομένως αυτό να συμβάλλει στην εξέλιξη της ανάπτυξης της μυωπίας (αριστερή διόρθωση). Αντιθέτως, η μυωπική αφεστίαση που προκαλείται στοχευμένα με ειδικά γυαλιά οράσεως και φακούς επαφής μπορεί να βοηθήσει στη διαχείριση του ρυθμού εξέλιξης της μυωπίας (δεξιά εικόνα [27])
Ηλικία
Ανάλογα με την ηλικία έναρξης, η μυωπία μπορεί να ταξινομηθεί σε νεανικής έναρξης (η πιο κοινή μορφή) με τη μέγιστη επίπτωση να εμφανίζεται στις τάξεις των δημοτικών σχολείων και τον τύπο όψιμης έναρξης να έρχεται στο προσκήνιο κατά την εφηβεία. Η χαμηλότερη ηλικία εμφάνισης μυωπίας σχετίζεται με υψηλότερη ρυθμό εξέλιξης και μεγαλύτερο κίνδυνο για εμφάνιση παθολογικών επιπλοκών όπως η αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς, η μυωπική εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, ο καταρράκτης και το γλαύκωμα. Οι ασθενείς που έχουν τουλάχιστον -1,25 D μυωπίας, ιδιαίτερα εάν είναι ηλικίας 6-7 ετών, βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο για ταχύτερη εξέλιξη σε σύγκριση με παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας. Στη μελέτη που συμμετείχαν 426 παιδιά με ανάγκη για μυωπική σφαιρική διόρθωση από -1,25D έως -4,50D, έδειξε πως η μέση ηλικία σταθεροποίησης της μυωπίας ήταν 15,61 έτη. Κατά τη στιγμή της σταθεροποίησης, η μέση τιμή της μυωπίας ήταν -4,87D. Τα παιδιά που εμφάνισαν μυωπική εξέλιξη στην ηλικία των έξι έως επτά ετών, είχαν κατά μέσο όρο 1,70 D περισσότερη μυωπία κατά τη σταθεροποίηση από τα παιδιά που εμφάνισαν παρόμοια εξέλιξη από την ηλικία των οκτώ και άνω. Η συντριπτική πλειονότητα των συμμετεχόντων στη μελέτη (96%) έλαβε σταθεροποίηση μυωπίας έως την
ηλικία των 24,12 ετών [20,23,31]
Γονίδια και Κληρονομικότητα
Οι μύωπες τείνουν να έχουν μυωπικά παιδιά πιο συχνά από τους εμμέτρωπες (εικόνα 3). Ο κίνδυνος ανάπτυξης μυωπίας είναι τριπλάσιος ή περισσότερο μεταξύ παιδιών με δύο μυωπικούς γονείς σε σύγκριση με παιδιά χωρίς μυωπικό γονέα. Οι βαθμολογίες πολυγονικού κινδύνου που βασίζονται σε αυτές τις παραλλαγές δείχνουν ότι τα άτομα υψηλού γενετικού κινδύνου έχουν έως και 40 φορές αυξημένο κίνδυνο μυωπίας σε σύγκριση με άτομα με χαμηλό γενετικό κίνδυνο. Περαιτέρω, η μυωπία των γονέων επηρεάζει σημαντικά την πιθανότητα ενός παιδιού να αναπτύξει μυωπία. Συγκεκριμένα, το ποσοστό των παιδιών που αναπτύσσουν μυωπία είναι 32,9%, 18,2% και 6,3% με δύο, έναν και κανέναν μυωπικό γονέα αντίστοιχα. Μεταξύ ενός κυρίως καυκάσιου πληθυσμού (89,1%), οι πιθανότητες να είναι κάποιος μυωπικός αυξάνονται επίσης από έναν σε δύο γονείς με μυωπία. Ενώ σε έναν μικτό πληθυσμό, ήταν 1.42 για έναν γονέα, 2.70 για δύο γονείς και 3.39 για δύο γονείς με πρώιμη μυωπία αντίστοιχα [18,23,28].
Άλλοι παράγοντες
Κάποιοι άλλοι παράγοντες που σχετίζονται με την εμφάνιση και την εξέλιξη της μυωπίας αφορούν την εθνικότητα (για παράδειγμα αυξημένος επιπολασμός παρατηρείται σε Ασιάτες σε σχέση με καυκάσιους), η μειωμένη σωματική δραστηριότητα, τα πρώτα παιδιά, η υψηλότερη κοινωνικο-οικονομική κατάσταση, το κάπνισμα της μητέρας η αστική εγκατάσταση , ο ύπνος, και άλλα, έχουν κατηγορηθεί ως παράγοντες κινδύνου χωρίς βέβαια απόλυτα ασφαλή δεδομένα.
Δαπάνες και οικονομική επιβάρυνση
Έρευνα που πραγματοποιήθηκε στη Σιγκαπούρη έδειξε πως το ετήσιο άμεσο κόστος των φακών επαφής κυμαινόταν μεταξύ 198$ και 378$, ενώ όσο αφορά τα γυαλιά οράσεως αυτό το κόστος υπολογιζόταν σε 340$. Επιπλέον, το μέσο άμεσο κόστος για τη διόρθωση της μυωπίας σε ηλικίες 12 – 17 ήταν 147,80$ ετησίως/ ασθενή, ενώ, σε ενήλικες ηλικίας μεγαλύτερης των 40 ετών, το κόστος αυτό έφτανε τα 709$ ανά ασθενή, με αποτέλεσμα αυτό να μεταφράζεται σε ετησία οικονομική επιβάρυνση της τάξεως των 755 εκατομμυρίων δολαρίων. Περαιτέρω, σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ, το ετήσιο άμεσο κόστος σε όλη τη χώρα για τη διόρθωση της μυωπίας εκτιμήθηκε ότι είναι μεταξύ 3,9 και 7,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων, με 780 εκατομμύρια δολάρια ετησίως να δαπανούνται για άτομα ηλικίας μεγαλύτερης των 65 ετών. Το ετήσιο κόστος διαχείρισης και πρόληψης της μυωπίας ήταν 10,1 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ.
Το ετήσιο κόστος της απώλειας παραγωγικότητας υπολογίστηκε σε 6,7 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ για άτομα με ήπια έως μέτρια οπτική αναπηρία και 9,4 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ για άτομα με σοβαρή οπτική αναπηρία έως τύφλωση. Η παγκόσμια πιθανή απώλεια παραγωγικότητας το 2015 που σχετίζεται με την οπτική αναπηρία εξαιτίας της μυωπίας και της μυωπικής εκφύλισης της ωχράς κηλίδας υπολογίστηκε σε 244 δισεκατομμύρια αμερικάνικα δολάρια ΗΠΑ και 6 δισεκατομμύρια αμερικάνικα δολάρια αντίστοιχα. Τέλος, η παγκόσμια παραγωγικότητα που χάνεται λόγω αδιόρθωτου
διαθλαστικού σφάλματος υπολογίζεται σε 121,4 δισεκατομμύρια δολάρια διεθνών δολαρίων (που ισοδυναμεί με 91,3 δισεκατομμύρια αμερικάνικα δολάρια) [4,19,22,29,34]
Επιπολασμός
Η μυωπία είναι μια από τις κύριες αιτίες διαταραχής της όρασης στον κόσμο. Ο επιπολασμός της μυωπίας κυμαίνεται από 15% έως 49% στους ενήλικες πληθυσμούς και από 20 έως 90% σε παιδιά, εφήβους και νεαρούς ενήλικες. Μελέτες εκτιμούν ότι η μυωπία θα επηρεάσει το 50% (4,7 δισεκατομμύρια) του παγκόσμιου πληθυσμού μέχρι το 2050, με το 10% (1 δισεκατομμύριο) να έχει υψηλή μυωπία (≤-5,00 ), ενδιαφέρουσα σύγκριση αποτελεί πως υπολογίζεται ότι 1,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι ήταν μυωπικοί το 2000 και αυτός ο αριθμός αναμένεται να φτάσει τα 4,8 δισεκατομμύρια μέχρι το 2050. Ο επιπολασμός της μυωπίας είναι υψηλότερος σε άτομα των οποίων και οι δύο γονείς είναι μυωπικοί, υποδηλώνοντας ότι γενετικοί παράγοντες εμπλέκονται σαφώς στην ανάπτυξη μυωπίας. Περαιτέρω, ο επιπολασμός της μυωπίας ποικίλλει μεταξύ των εθνοτήτων, με 30,6% στην Ευρώπη, 41,6% στις Ηνωμένες Πολιτείες και έως 90% μεταξύ μαθητών γυμνασίου στην Ανατολική Ασία. Συγκεκριμένα, σε παιδιά στην Αυστραλία ο επιπολασμός της μυωπίας ήταν 1.4% και 11.9% σε ηλικίες 6 και 12 ετών αντίστοιχα, σε παιδιά στην Ευρώπη καταγράφεται επιπολασμός της τάξεως του 4.6%, στη Μέση Ανατολή 6.1%, ενώ, επιπολασμός της τάξεως του 31.5% και 39.5% καταγράφεται σε παιδιά στη Νότια και Ανατολική Ασία αντίστοιχα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο επιπολασμός της μυωπίας καταγράφει παρόμοια ποσοστά (4.5%) σε ηλικίες 6 έως 7 ετών και 28% σε ηλικίες 12 ετών σε καυκάσιο πληθυσμό. Στην Αγγλία σε ηλικίες 6 έως 7 ετών το ποσοστό είναι μειωμένο και υπολογίζεται στο 2.8%, ενώ, σε ηλικίες 12 έως 13 ετών 17.7%. Τέλος, στην Ελλάδα σε αποτέλεσμα έρευνας (με μη κυκλοπληγικη διόρθωση) καταγράφηκε ποσοστό 37.2% σε ηλικίες 10 έως 15 ετών [4,15,17,18,19,20,22,23,29,31].
Συμπεράσματα
Το θέμα της μυωπίας ως διαθλαστικό σφάλμα, παθολογία, ακόμα και ο τρόπος διόρθωσης και διαχείρισης αποτελεί ένα μεγάλο όγκο στο τομέα της όρασης. Εύκολο κατά συνέπεια είναι να καταλάβουμε πως μέσα σε ένα άρθρο δύσκολα μπορούν να αναφερθούν όλες οι πληροφορίες σχετικά με την μυωπία. Το συγκεκριμένο άρθρο αποτελεί μια εισαγωγή στο θέμα, ωστόσο, είναι σημαντικό να κρατήσουμε τόσο τα στοιχεία επιπολασμού όσο και τους πιθανούς παράγοντες που συνεισφέρουν στην εξέλιξη της όπως, ο χρόνος σε εξωτερικούς χώρους, οι κοντινές αποστάσεις εργασίας, η κληρονομικότητα, η ηλικία, και άλλα. Τέλος, κρίσιμο είναι να αποκτήσουμε τις γνώσεις στο κομμάτι της μυωπίας ως διαθλαστικό σφάλμα, του τρόπου διαχείρισης της και να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε στο κόσμο την σημασία της πρόληψης και των μελλοντικών επιπτώσεων για την οφθαλμική υγεία.
